Je diepste verdriet laten zien

Je hebt iets ontzettends heftig meegemaakt en je bent hier niet alleen in. Je mag hier niet alleen in zijn.

Ook al denken we vaak dat we het allemaal zelf moeten doorleven en zien op te lossen. Een zelfstandige, onafhankelijke vrouw zijn, dat is het beeld wat we denken te moeten nastreven. Dat wij het in ons eentje moeten regelen. Dan word je gezien als sterk of krachtig.

Maar even een harde reality check: wij zijn er niet voor gemaakt om alles alleen te doen. Wij zijn afhankelijk van anderen, we hebben anderen nodig om te overleven. Vroeger toen we tussen de leeuwen leefden maar ook nu vandaag de dag.Zeker na het verlies van een kindje, hebben we anderen ontzettend hard nodig.

Want je verliest niet alleen je kind

Je verliest ook jouw toekomstbeeld van jezelf met je partner en jullie kindje. Je verliest misschien ook de hoop op een volgende zwangerschap. Of het vertrouwen in jouw lichaam.

Het verlies is vaak zoveel groter dan mensen denken.

Maar zolang je denkt dit zelf te moeten fixen of dat je je niet begrepen voelt door je omgeving en daardoor je meer en meer afsluit voor de mensen om je heen. Waardoor je je misschien nog eenzamer en verloren voelt. Het kan daardoor een lange weg zijn die je jezelf laat afleggen.

Want juist in dit proces, verlangen wij mensen naar een liefdevolle arm om ons heen. Iemand die oprecht naar ons luistert en niet ondertussen allemaal goed bedoelde advies geeft die totaal niet passend is. Iemand die jou echt ziet staan en er voor je is.

Waar jij je verhaal kwijt kan en jouw emoties er mogen zijn, zonder dat je je druk maakt om wat de ander wel niet zal denken. Want dat is voor mij de meest pure vorm van kracht:

Je diepste verdriet er laten zijn en daar helemaal oké mee zijn.

Want zodra je dit volledig toelaat, dan krijg je daarna ook een lichter & ontspannen gevoel van binnen. En het geeft je de veerkracht & moed om met een positief gevoel de toekomst tegemoet te gaan.

Het verdriet er laten zijn, zodat het vanzelf ook weer oplost

Dat wat als een donderwolk boven je hoofd heen hangt, die lijkt een maar grotere en grotere stormbui te worden in ons hoofd. We denken dat we een oneindige put aan tranen en verdriet hebben. Maar juist als we de spanning er afhalen. Als we het toelaten om te regenen zonder dat we er labels op gaan plakken of ideeën over hebben, dan valt die druk eraf. Dan mag het er zijn, zonder dat het zo ontzettend groeit en groot wordt.

Wat het verdriet juist wilt laten zien, is dat jij mag loslaten. Fysiek laat je je tranen los, maar ook de overtuigingen die jij hebt, de gedachten die jij als waarheid ziet. Die mag je er allemaal laten zijn, maar niet eigen maken. En then the magic happens: dan lost het vanzelf op. Ook de emotie verdriet. Waardoor er weer ruimte in jou komt om vreugde te voelen voor het leven, liefde & dankbaarheid voor dat wat er wel is.

En dat gun ik jou ook, lieverd