Wie ben ik?
En wat is mijn reis geweest als Sterrenmama?
Na het verlies van mijn dochtertje Mika bij 21 weken en 5 dagen, voelde het voor mij alsof in een heel slechte film was beland. Ik kon bijna niet geloven dat dit echt mijn leven was en dat dit mij overkwam. Het liefst was ik wakker geworden uit die nare droom en verdergegaan met al dat moois wat te wachten stond.
Maar helaas… het was de keiharde waarheid, ons dochtertje had geen kans om te overleven. We hebben haar laten gaan, vanuit liefde maar met zo’n ontzettende steek van pijn & verdriet die ik nog nooit gevoeld had. Na het verlies van Mika was er een leeg gat in mijn hart, die deels gevuld is met de liefde die ik voel voor Mika maar een deel van leeg bleef. Die kon niet opgevuld worden door een volgend kindje, door chocola, Netflix, wijn of wat dan ook. Die lege plek in mijn hart vroeg om zelfliefde.
Damn, dat is niet makkelijk… Want er is altijd wel dat kritische stemmetje die overal commentaar op heeft en flink in de weg kan zitten. De emotionele rollercoaster waarin ik zat na het verliezen van mijn dochtertje, en alle triggers waar ik dagelijks mee te maken krijg.
Uiteindelijk heb ik hier hard aan gewerkt en mijn weg gevonden in de liefde voor mezelf en mijn dochtertje Mika, waardoor ik nu met trots en vanuit dankbaarheid kan zeggen dat ik 3 kindjes heb waarvan 1 fysiek niet bij me is. Ik deel mijn liefde voor haar met iedereen die over haar wilt horen, ze is altijd bij me en ze zit in mij.
Ook voel ik me diep verbonden met andere vrouwen die dit ook hebben meegemaakt en heb ik zoveel mooie nieuwe ervaringen opgedaan doordat Mika mijn hierin bijstaat. Mij dat zetje geeft om buiten mijn comfortzone te gaan en elke dag te kiezen om het leven te leiden waar ik gelukkig van word. En dat ik nu andere vrouwen hierin begeleid, hen bijsta in hun reis als moeder van een Sterrenkindje, daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Dankjewel allerliefste Mika.