Drie kindjes in mijn hart, twee in mijn ogen

“…Een paar dagen later moeten we ons om 9 uur melden in het ziekenhuis. We worden in een kamertje achteraf geplaatst, zodat we weinig last hebben van andere zwangere vrouwen en pasgeboren baby’tjes. De verpleegkundige en de gynaecoloog zijn ontzettend lief en meelevend. We worden goed geïnformeerd en krijgen alle ruimte om vragen te stellen en na te denken over de bevalling, het vervolgonderzoek en hoe we afscheid willen nemen.

Dit is het meest heftige wat ik ooit heb moeten meemaken

Om 10 uur worden er twee tabletten vaginaal ingebracht om de weeën op te wekken. Ik voel een soort van oerinstinct, dat mij helpt om vandaag een enorm zware klus te klaren. Bevallen van ons kindje dat nog maar 21 weken oud is en wetende dat we ook gelijk afscheid moeten gaan nemen. Dit is het meest heftige wat ik ooit heb moeten meemaken. Toch lukt het me te focussen op het idee dat ik ons derde kindje ga ontmoeten en bijzonder genoeg kijk ik daar naar uit. Ik wil haar ontmoeten, ook al weet ik niet precies wat ik moet verwachten. Ze zal er anders uitzien dan een gezonde, voldragen baby. Maar ik voel heel sterk dat ik haar wil leren kennen, knuffelen en vasthouden.

Bevallen met 21 weken

De bevalling gaat gelukkig vrij snel. Om 13 uur krijgt ik lichte krampen en drie kwartier later heb ik volledige ontsluiting. Het duurt even voordat ik kan persen, mijn lichaam is er klaar voor maar ik mentaal nog niet. Ik blijf de persweeën wegpuffen. Het lijkt alsof ik haar nog niet kan loslaten of ik nog geen afscheid wil nemen. Maar met de liefdevolle support van de gynaecoloog wordt even later onze prachtige dochter Mika stil geboren...”